Stanisław Kostka Jerzy Zachariasz Ursyn-Pruszyński
Stanisław Kostka Jerzy Zachariasz Ursyn-Pruszyński (ur. 6.11.1928 r. w majątku Pustomyty w powiecie rówieńskim na Wołyniu – zm. 14.12.1988 r. w Krakowie) – działacz społeczny, współzałożyciel Fundacji im. Brata Alberta.
Najmłodszy z pięciorga dzieci, matka zmarła przy jego narodzinach. Ojciec, aresztowany we wrześniu 1939 r. przez Sowietów i wywieziony do łagru na Syberii, zmarł w lutym 1942 r. W czerwcu 1943 r. jego rodzinny dwór spalili Ukraińcy z UPA, mordując kilkadziesiąt osób. W 1945 r. Stanisław został postrzelony przez sowieckiego żołnierza, przez co do końca życia pozostał inwalidą. Po wojnie ekspatriowany z Kresów do Krakowa. Po ukończeniu studiów zaocznych na Politechnice Krakowskiej pracował w biurze projektów. W 1959 r. zawarł ślub z Anną Morawską. Małżeństwo nie miało własnych dzieci i dlatego też opiekowało się dwojgiem wychowanków z domu dziecka.
W 1983 r. podjął współpracę z Duszpasterstwem Osób Niepełnosprawnych przy parafii św. Mikołaja w Krakowie i wspólnotami Ruchu „Wiara i Światło”. Był też prezesem krakowskiego koła Towarzystwa Pomocy im. Brata Alberta we Wrocławiu. Odpowiadając na potrzeby rodziców niepełnosprawnych osób, zaproponował utworzenie społecznego domu dla tych członków wspólnot, którzy po śmierci swoich opiekunów pozostaną sami. Jego idea spełniła się dzięki darowiźnie Zofii Tetelowskiej, która na ten cel przekazała swój rodzinny dwór i gospodarstwo rolne w Radwanowicach. Idąc za jego radą, utworzyła 20 maja 1987 r. Fundację im. Brata Alberta.
Stanisław Pruszyński zdążył przed śmiercią opracować pierwsze projekty i plany działania oraz zachęcić mec. Andrzeja Rozmarynowicza i mec. Wiktora Szczypińskiego do napisania statutu fundacji. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.